Fair & Balanced in Zwollywood

3 jaar geleden was ik met enige regelmatig te vinden bij de Zwolse raadsvergaderingen. Gemeenteraad Zwolle ja! Ik wist zeker dat dat het walhalla van de nieuwsgaring was. Het was natuurlijk zelfmoord-neigend saai om elke keer dezelfde mensen op dezelfde manier te zien strijden tegen, hey toevallig!, ook weer dezelfde mensen. Maar het idee dat het elk moment nieuws en garing kon regenen maakte mij een vaste bezoeker.

Op een avond zijn mijn hersens zelfs in protest gekomen en begon ik te hallucineren. De kale fractievoorzitter van de PvdA kreeg langzaam doch vastberaden een dikke centimeter stekeltjeshaar. Daarna ben ik nog een keer wezen kijken. En tot de conclusie gekomen dat het niet gezond voor me was om naar al die krokettenmoties te luisteren. De legendarische krokettenmotie heb ik overigens niet meegemaakt. Maar waar politiek wordt bedreven in Zwolle is de kroket nooit ver weg.

Toch waren de avonden niet helemaal verloren. Zo kwam ik erachter dat de journalist van de Stentor meer aantekeningen voor de raadsvergadering maakt dan tijdens. Een andere gouden regel. Het is niet slim om een raadslid tot de grond toe af te branden in bijzijn van andere raadsleden in de pauze. En de kroketten waren van superieure kwaliteit, absoluut! Die pauzes zijn trouwens het hoogtepunt van elke vergadering. Dan kruipen de wethouders, raadsleden, journalisten en willekeurige verslaafden in het rokershok bij elkaar op schoot. Waarna er een eigenaardig spel ontstaat van aftasten en ontkennen. Wijzen, Bevestigen en terugkaatsen.

Overigens geen plek voor een eerstejaars journalistiek student. Politici zien dat toch als een uitgelezen kans je te rekruteren voor de eigen hitlerjugend. Of op zijn minst een kans om je te injecteren met een gezonde dosis partij idealen. En geef ze eens ongelijk. Een politieke partij die de jongeren kan motiveren kan oprecht zeggen: "Ja wij hebben de toekomst , kijk maar." Ondertussen probeer jij als eerstejaars gewoon iets te leren. Hoe maak je in godsnaam van die saaie vergadering een smeuïg stukje zonder mensen boos te maken? Maar aan die vraag hebben al die politici een broertje dood. Klootzakken zijn het! Allemaal! Behalve ik natuurlijk. Ik ben wel te vertrouwen mensen.