Het leven gaat niet over rode rozen

Vroeger, in de tijd dat nostalgie nog iets voorstelde, bestonden er nog echte arbeiders. Stoere kerels die tien uur per dag onder de grond zaten, om met blote vuisten de steenkool van de berg af te rammen. Karaktervolle types dus, die niet klaagde maar zwijgend de kost verdienden voor tientallen kindermondjes en moeder de vrouw.





Zo af en toe kwamen al die blauwe overalls bij elkaar om de internationale te zingen, en te luisteren naar een man op een kist. Deze man zwaaide met gebalde vuisten boven zijn hoofd. En tierde met gevoel voor theater op het kapitalistisch tuig en al het andere onrecht in de wereld. En dan zongen ze nog een keer de internationale om vervolgens weer onder de grond te kruipen. Wachtend op de dag dat de rode haan zou kraaien en Nederland vrij zou zijn.

De man op kist bestaat nog steeds, de toon is alleen flink veranderd. Het grote probleem is dat de rode haan niet zo goed meer weet waarvoor hij nog zou moeten kraaien. De slogan 'Arbeiders verenigt u' is vervangen door 'Dit land kan zoveel beter.' En daar wringt het hem. Want dit land kan niet zo heel veel beter meer. De haan heeft al gekraaid voor de WW, WAO, AOW, AWBZ, ZW en al die andere W's. Hoogstens kan er nog wat reparatiewerk worden verricht. Verhoging hier en een nivellering daar. En dat klinkt toch een stuk minder strijdlustig dan een revolutie voor de bevrijding van alle arbeiders.

Ondertussen wordt de PvdA links ingehaald door populistische Maoïsten. Populistisch rechts neemt ze dagelijks zwaar onder vuur. En dan moeten ze het politieke middenveld ook nog eens delen met 3 tot 5 andere partijen. Een onderzoek naar de oorlog Irak gaat er niet komen. De oorlog in Uruzgan gaat intussen gewoon door. Het referendum over de EU grondwet is afgeschoten. En de hypotheekrenteaftrek weggemoffeld. En dan ook nog onder verdenking staan van het manipuleren van een interne verkiezing. Dat laatste is niet zeker. Maar wanneer een underdog met een piepklein verschil wint nadat stemcomputers last kregen van een storing.. We gaan toch niet voor niets weer stemmen met het rode potlood?

Afijn veel woorden om in het kort duidelijk te maken wat er mis is met de Partij van de Arbeid.
Als ze slim zijn houden ze zich de komende maanden stil. Wat deed Balkie toen hij twee jaar geleden op tien zetels verlies stond? Hij glimlachte zuunig, zoals alleen hij dat kan, en legde het de burgers stoïcijns nog een keer uit. Dus niet schreeuwen dat je een kabinetscrisis wilt om het ontslagrecht. maar gewoon je eigen superieure visie verkondigen en hopen dat de economie gaat groeien. Want dat is aan het einde van dag toch waar de mensen naar kijken